Het is niet te doen, en bijna krijg ik de slappe lach. Onze buurt heeft een hoog knipper gehalte gekregen de laatste week. De lichtjes overal, daar kan ik me echt wel mee verzoenen maar waarom ze in een razend tempo aan en uit moeten gaan, dat begrijp ik niet.
Gisterenavond had ik bij het aperitief een praatje met mezelf en mijn natuurlijke afweer tegen bomen in huis. Ook het jaarlijks verzet tegen al teveel kerstgeweld.
Maar dit jaar lijkt toch alles anders. Vanmorgen was ik met het werk op stap voor kerstgeschenken. Voor het eerst, sinds ik mij herinner, kreeg ik plots een zekere goesting. Goesting om lichtjes, niet flikkerend voor alle duidelijkheid, te hangen. Goesting om met de nodige precisie een boom te kiezen. Goesting om papieren ijskristallen te maken en dan op te hangen.
Bij deze roep ik 2010 uit tot het jaar van de verandering!
tijdtussendoor 
Laat je gaan, Katrien…
Lie(f)s.
En? Hangt er nu al iets dan? 😉
🙂 das met recht nagenoeg op de drempel van 2010.. Maar toch!
Alle mensen zouden kerstbomen moeten buiten zetten alleen al omdat dat de kinderen in de auto zoveel plezier bezorgt! 🙂 Ik ga onbezorgd voor een huis vol versiering, maar kerst is maar leuk als je het aankleedt zoals je wil, dus doe vooral je eigen goesting!
oh, kijk nu, ik had geen goesting erin. Jij hebt mijn goesting gewoon overgekregen. Het is je gegund 🙂
Zolang je geen zo’n foeilelijk kerstmannetje-aan-touwladder tegen je gevel hangt is’t al lang goed 😉
@Bart: Dat beloof ik plechtig 😉
Ik moet het hier stellen met een hele hoop chanoeka kandelaars voor de vensters van andere mensen. Geen kerstbomen te zien in de straten rond mij. Goed dat ik er eentje binnen heb staan! 🙂